Ik, als loopbaancoach ga er prat op dat mensen hun hart gaan volgen. Dat ze gaan doen waar ze goed in zijn, dat ze de talenten die ze bij geboorte cadeau hebben gekregen zien en gaan gebruiken én dat ze hun (loopbaan) keuzes maken vanuit het hart. Als dat gevonden is, dan geeft “werk” wezenlijke voldoening en heeft “werk” een enorme impact op iemands geluk. So far, so good, zou je denken.
Maar ik wil hier toch even een kanttekening bij maken. Want hey, get real! We leven wel hier op aarde en niet in dromenland. Hoe mooi en nuttig het ook is, om je eigen dromen te kennen en daar gehoor en opvolging aan te geven, iets wat in onze maatschappij overigens echt nog niet de normaalste zaak van de wereld is… maar dat terzijde, een kleine nuchtere kanttekening voelt op zijn plaats. Want ook als je je dromen volgt, kom je jezelf weer tegen. Je neemt jezelf namelijk altijd mee. In welke baan je ook zit, in welke organisatie dan ook. Hobbels ga je tegenkomen. Of je nou lekker in je comfortzone bij je huidige werkgever blijft zitten of als je wél die stappen zet. Het zal nooit gaan zoals jij het vooraf precies bedacht had.
De vraag is alleen, hoe groot is de hobbel? En hoe groot is jouw droom? Als je verlangen groter is dan de hobbel, dan weet je wat je te doen staat.
En kijk eens terug. Welke hobbels heb je al genomen? Vielen die meestal niet gewoon enorm mee?
Nou dan..
Fijne dag vandaag!
Fonkelende groet, Dorette.